Nederland’s Patriciaat jaargang 11 (1920)
In 1920 werd besloten tot heropname van de genealogie van onze familie in het ‘blauwe boekje’. Aanleiding zal zijn geweest dat, kort daarvoor, het onderzoek naar het voorgeslacht een enerzijds welkome aanvulling, doch anderzijds een (naar pas later zou blijken) ook wat ongelukkige wending had gekregen, door naspeuringen van Jhr. Otto van Lennep (1865-1935). In de notariële protocollen in het Haarlems gemeentearchief verzamelde hij diverse akten betreffende zijn eigen familie. Daarbij noteerde hij ook akten die betrekking hebben op De Clercqen in de eerste helft zeventiende eeuw. Hierdoor werden belangrijke nieuwe gegevens verkregen over de ouders, broers en zusters van de aanvankelijke stamvader Lucas.
Echter, de verkeerde interpretatie van een testament van Lucas’ vader Jacques de Clercq uit 1608, leidde tot de onjuiste veronderstelling dat de Haarlemse kruidenier Hans de Clercq (1581/’82-1628), die geboren was in Emden, identiek was met de gelijknamige oudste broer van Lucas. Van Hans de kruidenier was al vastgesteld dat hij een grootvader Geeraardt de Clercq had, die vermoedelijk afkomstig was uit het Vlaamse Menen, doch in Emden was overleden. Daarom werd voetstoots aangenomen dat Jacques de Clercq, van wie overigens vaststond dat hij in Gent was geboren, een zoon moest zijn van deze Menense/Emdense Geeraerdt. En zo gebeurde het, dat toen in 1920 voor de tweede maal de genealogie van onze familie werd gepubliceerd, in het elfde nummer van het Nederland’s Patriciaat, Geeraerdt als de nieuwe stamvader werd opgevoerd. Een fout die pas twintig jaar later werd hersteld.
Over de twee volgende generaties zijn wel correcte, nieuwe gegevens gepresenteerd. De rest van de genealogie wijkt slechts op details af van de beknopte tekst van negen jaar eerder.